‘ETERNITY AND HISTORY: THE CINEMA OF THEO ANGELOPOULOS,’ THE FIRST COMPLETE U.S. RETROSPECTIVE IN 25 YEARS
Film series focusing on the director of Landscape in the Mist, The Traveling Players, and Eternity and a Day
July 8–24, 2016 at Museum of the Moving Image
Astoria, Queens, NY, June 23, 2016—Greece’s most prominent film director of the post-1968 era, Theo Angelopoulos (1935–2012) was a master cinema stylist. His investigations into history and politics, tyranny and resistance, and spiritual anomie and emotional devastation place him on equal footing with filmmakers like Andrei Tarkovsky, Bernardo Bertolucci, and Wim Wenders. Today, at a time when Greece has struggled with impending economic collapse, and as the country’s refugee crisis has worsened, with displaced populations fleeing war in the Middle East and massing on its borders, the themes of Angelopoulos’s cinema are pressing once again. Museum of the Moving Image will present Eternity and History: The Cinema of Theo Angelopoulos, a complete retrospective of the director’s career—the first in the United States in 25 years—from July 8 through 24, 2016. The retrospective will also be presented at the Harvard Film Archive in Cambridge, Massachusetts, from July 15 through August 22. The presentation of the retrospective at Museum of the Moving Image was made possible with support from the Stavros Niarchos Foundation and the Hellenic American Chamber of Commerce.
“As a new generation of Greek filmmakers, including Yorgos Lanthimos and Athina Rachel Tsangari, have reached international prominence, the time is ripe to see Angelopoulos anew, as cinema that reflects on the past while foretelling the turbulent world we are now living in,” said Chief Curator David Schwartz. “We are very pleased to be working with the late director’s wife and daughter, Phoebe Economopoulou-Angelopoulou and Katerina Angelopoulou, on bringing these films to New York.”
The retrospective, includes thirteen feature films—all presented in 35mm prints, and all imported from the Greek Film Centre in Athens—and two short works, including his first film Broadcast (1968). Although Angelopoulos is widely regarded as one of the masters of world cinema, none of his films are currently in theatrical distribution in the United States, making this an extremely rare opportunity to see this important body of work.
Among the highlights are Angelopoulos’s rarely shown early films, including his trilogy of modern Greek history, comprised of Days of ‘36 (1970); The Traveling Players (1975), a four-hour epic presented in 80 controlled tableaux shots and which marked the director’s launch on the international film festival circuit; and The Hunters (1977). The series opens with the film that brought him international success, the stunning and heartbreaking Landscape in the Mist (1986), about two young siblings traveling on their own in search of their absent father.
With The Beekeeper (1986), which stars Marcello Mastroianni, Angelopoulos began to work with internationally renowned actors of the European and American screen. Mastroianni again features in The Suspended Step of the Stork (1991), co-starring with Jeanne Moreau, as a lost soul in a refugee camp who is thought to be a formerly prominent politician, now in hiding. In Ulysses’ Gaze (1995), which was awarded the Grand Jury Prize at the Cannes Film Festival, Harvey Keitel stars as a Greek-American filmmaker on a quest through Eastern Europe searching for lost reels from a mythical 1905 film. Angelolopoulos’s following feature, Eternity and a Day (1998), starring Bruno Ganz as a terminally ill writer, won the coveted Palme D’Or at Cannes—an overdue recognition of his work after three decades of filmmaking. And, his final film, the little seen The Dust of Time (2008) stars Willem Dafoe (alongside Ganz, Michel Piccoli, and Irène Jacob) as a film director who stops production to look for his daughter who has gone missing.
The pleasures of Angelolopoulos’s cinema also owes much to Eleni Karaindrou, who composed the music for all his films since Voyage to Cythera (1984). Her soulful melodies and use of traditional Greek instruments is especially memorable in Eternity and a Day and in Ulysses’ Gaze, marrying the director’s atmospheric, and often beautiful, images with haunting, melancholy chords.
Angelopoulos died after he was struck by a motorcycle near the set of his (unfinished) film The Other Sea. Among the writers reflecting on the director’s work at that time, David Thomson wrote, “He is an artist of sky and distance, horizon and border, who needs to be seen and felt on the biggest screens possible, so that we can be accomplices in his journeys and enquiries.”
Eternity and History: The Cinema of Theo Angelopoulos is presented at the Museum with support from the Stavros Niarchos Foundation and the Hellenic-American Chamber of Commerce, and with the cooperation of The Greek Film Centre (Athens).
Special thanks to Katerina Angelopoulou, Phoebe Economopoulou-Angelopoulou, James DeMetro (New York City Greek Film Festival), and Haden Guest and David Pendleton (Harvard Film Archive).
SCHEDULE FOR ‘ETERNITY AND HISTORY: THE CINEMA OF THEO ANGELOPOULOS’ JULY 8–24, 2016
All screenings take place at Museum of the Moving Image, 36-01 35 Avenue in Astoria, New York. Unless otherwise noted, tickets are $12 adults ($9 seniors and students / $7 youth 3–17) and free for Museum members at the Film Lover and Kids Premium levels and above. Advance tickets are available online at movingimage.us. Ticket purchase may be applied toward same-day admission to the Museum’s galleries.
The full schedule for Theo Angelopoulos is posted online here.
All films directed by Theo Angelopoulos, in Greek with English subtitles.
Landscape in the Mist (Topio stin omichli) and The Broadcast (I Ekpompi)
FRIDAY, JULY 8, 7:00 P.M.
1988, 127 mins. 35mm. With Michalis Zeke, Tania Palaiologou, Stratos Tzortzoglou. In this road movie filled with stunning images, an adolescent girl and her little brother flee their small town in search of their absent father, who they believe has emigrated to Germany. Between hopping trains and hitchhiking, they befriend a young man who helps them on their way. Despite moments of awkward tenderness, this harsh film refuses to sentimentalize the experiences of its characters and the conditions of their lives. Preceded by The Broadcast(1968, 22 mins. 35mm. With Theodoros Katsadramis). Angelopoulos’s first film is a subtly absurdist and deadpan satire about a group of television journalists who attempt to find “the ideal man.”
Alexander the Great (O Megalexandros)
SATURDAY, JULY 9, 5:00 P.M.
1980, 199 min. 35mm. With Omero Antonutti, Eva Kotamanidou, Grigoris Evangelatos. In Alexander the Great, Angelopoulos turns an incident from nineteenth-century Greek history into a fable of absolute power corrupting a village. Alexander is a tribal warlord and former political prisoner who kidnaps British tourists, holding them for ransom until Britain and the Greek puppet government in Athens meet his demand for amnesty for his band of freedom fighters. Angelopoulos asks viewers to see the ruins of Greece not so much as the remnants of a noble past but as the evidence of ongoing pillage, making this the most boldly leftist of his history films.
The Traveling Players (O thiasos)
SATURDAY, JULY 10, 2:00 P.M.
1975, 222 mins. 35mm. With Eva Kotamanidou, Aliki Georgouli, Stratos Pahis. Angelopoulos weaves through time, as the troupe of actors in The Traveling Players moves through the landscape of Greek history in the years between 1939 and 1952. Violence and politics infect the players’ lives, as their story becomes a doomed Oresteia enacted as the Greek left is crushed during the Second World War and its aftermath under British liberation and then the Marshall Plan. The Traveling Players has the scope of a David Lean epic with none of the heroics. The film is an anti-epic, bravura in its camera movements yet micro-concentrated on events in the collective life of the film’s central characters.
The Hunters (Oi kynigoi)
FRIDAY, JULY 15, 7:00 P.M.
1977, 168 min. 35mm. With Mairi Hronopoulou, Eva Kotamanidou, Aliki Georgouli. After the corpse of a partisan who fought for Greek independence is discovered in the snow, hidden guilt overwhelms the New Year’s Eve celebration of a town’s bourgeoisie. The absurdity of a present day in which the guilty escape punishment and thrive becomes an absurd spectacle culminating in orgasmic dancing with imaginary rulers and death by firing squad. The great beauty and rigor of Angelopoulos’s uncompromising mise-en-scène reaches an apotheosis in The Hunters, in which he pulls back the curtain of mid-twentieth-century Greek history to expose who is really running the show.
Days of ‘36 (Meres tou ’36) and Athens, Return to the Acropolis (Athina, epistrofi stin Akropoli)
SATURDAY, JULY 16, 2:30 P.M.
1972, 105 mins. 35mm. With Vangelis Kazan, Kostas Pavlou, Petros Zarkadis. Set in 1936 at the end of the Second Hellenic Republic, Days of ’36, the first film in Angelopoulos’s history trilogy, follows a kidnapping and an absurd government crisis to a deadly conclusion. Much of the film was shot in a former Turkish fort in Crete where communist political prisoners and freedom fighters had been tortured and killed in the civil war following the Greek liberation at the end of World War II. As a result, this film of assassinations and executions glints with a harsh Mediterranean light that pins corrupt bureaucrats and ineffectual politicians against a de Chirico backdrop of public squares, trapping them under floodlights in courtyards at night. Preceded by Athens, Return to the Acropolis (1983, 43 mins. DCP) This film was commissioned as part of a TV series about Europe’s major cities. Although much of Angelopoulos’s cinema is set among the villages of the northern countryside, he was born and raised in the city, so this film finds the director musing on an Athenian past that is variously ancient, national, and personal, including clips from The Traveling Players, The Hunters, and Alexander the Great.
Reconstruction (Anaparastasi)
SUNDAY, JULY 17, 12:30 P.M.
1970, 97 min. 35mm. With Toula Stathopoulou, Yannis Totsikas, Mihalis Fotopoulos. Under rain clouds and mountains, the disenfranchised inhabitants of a forsaken village reenact Greek tragedy as the economy and the police push them to destruction. This true-crime tale, shot in stark black-and-white by Giorgos Arvanitis, the cinematographer Angelopoulos worked with through the late 1990s, and influenced by the interrogation scenes in Orson Welles’s Touch of Evil and his version of Kafka’s The Trial, combines the styles of film noir and neorealism.
The Beekeeper (O melissokomos)
SUNDAY, JULY 17, 3:00 P.M.
1986, 117 mins. 35mm. With Marcello Mastroianni, Nadia Mourouzi, Serge Reggiani. The bleak industrial landscape of northern Greece, dotted with truck stops and lunch counters, dominates this road movie as much Marcello Mastroianni does. The great star of Italian cinema is deglamorized here, as a lonely beekeeper driving a truck across Greece. He becomes involved with a young hitchhiker whose name we never learn. The Beekeeper seems inspired by the truck-driver sequence in Chantal Akerman’s Je tu il elle, an unsavory episode made into a covert incest tragedy by Angelopoulos. It ends in an abandoned cinema, a location that also links the film to Wim Wenders’ Kings of the Road. Unlike road movies by Wenders, Jarmusch, or Kaurismäki, The Beekeeper never resorts to hip or ironic gestures or references, even as it wanders into Blue Angel and Lolita territory.
The Suspended Step of the Stork (To meteoro vima tou pelargou)
SUNDAY, JULY 17, 6:30 P.M.
1991, 136 mins. 35mm. With Gregory Patrikareas, Marcello Mastroianni, Jeanne Moreau. In the first film of his “trilogy of borders,” Angelopoulos captures the hopelessness and confusion of politics in a new video age, even as he hopes for more connection with the world outside Greece and Albania. A TV journalist spots a lost soul (Mastroianni) in a refugee village and becomes convinced he is a politician and intellectual who has willfully disappeared himself from the Greek Parliament. The journalist seeks out the politician’s wife (Moreau) to confirm his suspicions and becomes romantically entangled with the man’s daughter, who is on the verge of marriage with a young man on the other side of the border. The arbitrariness of borders and the impossibility of finding truth in video images converge across class lines in this murky introduction to the post-communist geopolitical conflicts of Eastern Europe in the 1990s.
Ulysses’ Gaze (To vlemma tou Odyssea)
FRIDAY, JULY 22, 7:00 P.M.
1995, 176 min. 35mm. With Harvey Keitel, Erland Josephson, Maïa Morgenstern. In English, Greek, Romanian, Albanian, Bulgarian, Serbian, and Kurdish with English subtitles. Harvey Keitel, playing a controversial Greek-born American filmmaker, finds himself stranded in a country he has not visited for decades and goes on the hunt for reels of undeveloped film shot in 1905 by the Manaki Brothers, Macedonian photographers who made the first motion pictures in the Balkans. Angelopoulos created this epic tour of post-communist Eastern Europe as both a modern Odyssey and a study of collapse during wartime. Ulysses’ Gaze presents the end of the twentieth century (the century of cinema) as a dangerous failure redeemed only by expressions of mourning or grief; dialogue in the film contains a dedication “to the world that hasn’t changed for all our dreaming.” For Angelopoulos, recording and preserving history on film serves as the only redemption in a world where monumental statues of great leaders end up toppled, beheaded, and sold down the river.
Voyage to Cythera (Taxidi sta Kythira)
SATURDAY, JULY 23, 3:00 P.M.
1984, 133 mins. 35mm. With Giulio Brogi, Manos Katrakis, Mairi Hronopoulou. A successful middle-aged filmmaker looks on as his father returns from exile in the Soviet Union to find his village being expropriated not by communists but by capitalists who want to turn it into a ski resort for Western European tourists. Angelopoulos’s first film set entirely in the present is startling and energizing, even as past conflicts haunt the story. Predating and predicting Antonioni’s Identification of a Woman and Tarkovsky’s Sacrifice, Voyage to Cytheraconfronts the future refugee status of all those unable or unwilling to participate in tourist economies.
The Weeping Meadow (To livadi pou dakryzei)
SATURDAY, JULY 23, 6:30 P.M.
2004, 163 min. 35mm. With Alexandra Aidini, Nikos Poursanidis, Giorgos Armenis. A painstaking reconstruction of something impermanent, the post-World War I refugee village assembled in The Weeping Meadow was built by Angelopoulos to be lost in a flood. The first in his incomplete trilogy on Greek history, this film takes place in 1919, after the newly formed Soviet Union has exiled Greeks from Odessa. A stately formalism marks Angelopoulos’s penultimate anti-epic, with every other scene a major pictorial triumph of staging, camera movement, and photography. The Weeping Meadow is his 1900 or Once Upon a Time in America—without heroics, without the hope of trade unionism or America, which exist here as ideals and dreams in the process of being crushed by world war.
Eternity and a Day (Mia aioniotita kai mia mera)
SUNDAY, JULY 24, 3:00 P.M.
1998, 137 min. 35mm. With Bruno Ganz, Achileas Skevis, Isabelle Renauld. Angelopoulos’s death-haunted border trilogy ends with this chilling look at the failure of poetry in the face of human trafficking. Ganz stars as a celebrated writer, a terminally ill widower whose daughter has married a feckless yuppie. His solace in memories of his wife and regrets about the failures in their marriage are interrupted by an odd version of Death in Venice. He becomes obsessed with saving a little boy from living on the street or being sold to wealthy Western Europeans who want to adopt children. They travel toward the Greek-Albanian border, despite the child’s reluctance, making a final tour of the landscapes that obsess Angelopoulos.
The Dust of Time (I skoni tou hronou)
SUNDAY, JULY 24, 6:30 P.M.
2008, 133 min. 35mm. With Willem Dafoe, Bruno Ganz, Michel Piccoli. In Greek, English, Russian, and German with English subtitles. Angelopoulos’s last film reveals a filmmaker uncomfortable with today’s Europe, exiled from Greece in order to make a film for the international marketplace rather than for art houses. Willem Dafoe gives a memorable performance as a film director akin to the ones in Voyage to Cythera and Ulysses’ Gaze. An international-intrigue thriller touching on terrorism, body scanning, and homelessness, The Dust of Time litters dozens of smashed television sets on the stairs of a luxury hotel. Post-cinema, it is also post-TV.
Press contact: Tomoko Kawamoto, tkawamoto@movingimage.us / 718 777 6830
Press images are available upon request.
MUSEUM INFORMATION
Museum of the Moving Image (movingimage.us) advances the understanding, enjoyment, and appreciation of the art, history, technique, and technology of film, television, and digital media. In its stunning facilities—acclaimed for both its accessibility and bold design—the Museum presents exhibitions; screenings of significant works; discussion programs featuring actors, directors, craftspeople, and business leaders; and education programs which serve more than 50,000 students each year. The Museum also houses a significant collection of moving-image artifacts.
Hours: Wednesday–Thursday, 10:30 a.m. to 5:00 p.m. Friday, 10:30 to 8:00 p.m. Saturday–Sunday, 11:30 a.m. to 7:00 p.m.
Museum Admission: $15 adults; $11 senior citizens (65+) and students (18+) with ID; $7 youth (3–17). Children under 3 and Museum members are admitted free. Admission to the galleries is free on Fridays, 4:00 to 8:00 p.m.
Film Screenings: Friday evenings, Saturdays and Sundays, and as scheduled. Unless otherwise noted, tickets are $12 adults / $9 students and seniors / $6 children 3–12 / free for Museum members at the Film Lover level and above. Advance purchase is available online. Ticket purchase may be applied toward same-day admission to the Museum’s galleries.
Location: 36-01 35 Avenue (at 37 Street) in Astoria.
Subway: M (weekdays only) or R to Steinway Street. Q (weekdays only) or N to 36 Avenue.
Program Information: Telephone: 718 777 6888; Website: movingimage.us
Membership: http://movingimage.us/support/membership or 718 777 6877
The Museum is housed in a building owned by the City of New York and located on the campus of Kaufman Astoria Studios. Its operations are made possible in part by public funds provided through the New York City Department of Cultural Affairs, the New York City Economic Development Corporation, the New York State Council on the Arts, the National Endowment for the Arts, the National Endowment for the Humanities, the Institute of Museum and Library Services, and the Natural Heritage Trust (administered by the New York State Office of Parks, Recreation, and Historic Preservation). The Museum also receives generous support from numerous corporations, foundations, and individuals.
NEW YORK CITY GREEK FILM FESTIVAL
HELLENIC AMERICAN CHAMBER OF COMMERCE
370 Lexington Avenue (27th floor), New York, NY 10017
www.nycgreekfilmfestival.com
CORINTH FILMS ACQUIRES ‘LITTLE ENGLAND’ FOR U.S./CANADIAN DISTRIBUTION
LITTLE ENGLAND, the award-winning Greek film, has been acquired by Corinth Films for distribution in all media in the United States and Canada. The film was shown in the eighth annual New York City Greek Film Festival (NYCGFF) last October.
“The New York City Greek Film Festival gave the film its first major theatrical exhibition in the United States,” said Gregory A. Sioris, a lawyer representing Corinth Films. “The festival’s sold-out performance at the 1,100 seat Ziegfeld Theater gave the film the kind of attention it needed to attract industry professionals and kick start the film’s distribution process. Hopefully, other Greek producers will now be encouraged to work on gaining wide distribution for their films.”
“We are delighted that our film will reach a wider audience ,” said Katerina Helioti of the production company Mikra Agglia SA. “Wherever LITTLE ENGLAND has played, audiences have responded to it enthusiastically. We are certain that American and Canadian audiences as well will embrace our film.”
Immediate plans call for LITTLE ENGLAND to be shown at various festivals, including Greek film festivals in San Francisco and Los Angeles later this year. Theatrical distribution in major cities such as New York, Boston, Chicago, Montreal and Toronto will follow. Eventually the film will move to cable/broadcast television, video on demand and DVD.
LITTLE ENGLAND, a major box office hit in Greece, was directed by master filmmaker Pantelis Voulgaris from a script by his wife Ioanna Karystiani. Stunningly photographed and superbly acted, the film is the story of two sisters of a shipping family on the island of Andros in the 1930s, who fall in love with the same man.
“We are very pleased that this wonderful film will now reach a large audience in the U.S. and Canada and are particularly proud that our festival played a part in getting distribution for the film,” said James DeMetro, Director of the NYCGFF. “Greek filmmakers are turning out world-class films that are virtually unknown in the US. The acquisition of LITTLE ENGLAND by Corinth Films opens the door a little wider for other filmmakers.”
A spokesperson for Corinth Films (www.corinthfilms.com) said that the company’s mission is to increase the flow of quality films to theaters and home video and everything in between. “We look for high caliber films with unforgettable stories and characters,” he said.
Πρεμιέρα για τη «Μικρά Αγγλία» στη Νέα Υόρκη
Επίσημη πρώτη για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη στο 8ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη.
Στους δρόμους και στις θάλασσες της Άνδρου του 1930, μέσα από την συγκλονιστική ιστορία μιας οικογένειας ναυτικών, ταξίδεψαν, την Παρασκευή, χίλιοι εκατό θεατές, παρακολουθώντας στο γνωστό κινηματογράφο της Νέας Υόρκης, Ziegfeld Theatre, την ταινία «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη, σε σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της.
Στο τέλος της προβολής της ταινίας, η οποία έκανε πρεμιέρα στην αμερικανική μεγαλούπολη στο πλαίσιο του 8ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Νέας Υόρκης (18 με 30 Οκτωβρίου), το κοινό -στην πλειοψηφία του ομογενείς- καταχειροκρότησε το αποτέλεσμα του έργου και τους δυο κύριους δημιουργούς του, που ήταν παρόντες.
Ο διευθυντής του Φεστιβάλ, καθηγητής Τζέιμς ντε Μέτρο, παρουσιάζοντας το σκηνοθέτη και τη σεναριογράφο, ανακοίνωσε πως στην αίθουσα υπήρχαν χίλια εκατό άτομα, σημειώνοντας ότι για δεύτερη συνεχή χρονιά πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια για ελληνική ταινία, κάτι που συμβαίνει σπάνια σε μια τέτοια μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα (σ.σ. πέρσι προβλήθηκε η ταινία «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη). Στη συνέχεια, ο διευθυντής του Φεστιβάλ ανέφερε ότι ο Παντελής Βούλγαρης είχε γενέθλια και οι θεατές αυθόρμητα τραγούδησαν τα «Χρόνια Πολλά».
«Η ζωή ξεπερνά τη φαντασία. Εκατό ώρες να σκεφτόμουνα, δεν θα μπορούσα να φανταστώ αυτή την στιγμή» είπε συγκινημένος ο Παντελής Βούλγαρης, ο οποίος εξέφρασε τη λύπη του για την απουσία από την αίθουσα των απλών κατοίκων της Άνδρου που βοήθησαν «πάρα πολύ», των «αξιόλογων ηθοποιών» και «όλων των συντελεστών», κάνοντας, επίσης, αναφορά στις «μοναδικές ομορφιές» του νησιού και στο αεράκι του νησιού που τους «έδινε δύναμη».
Η Ιωάννα Καρυστιάνη μίλησε συνοπτικά για τις «εικόνες της ιστορίας» του έργου και ευχαρίστησε τον κόσμο που συνάντησαν στη Νέα Υόρκη για την «αγάπη και τη ζεστασιά» του.
Πριν την προβολή της ταινίας, ο Παντελής Βούλγαρης και η Ιωάννα Καρυστιάνη μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, κυρίως, όσον αφορά την προσπάθεια προώθησης της ταινίας στην αμερικανική αγορά ως υποψήφιας και προτεινόμενης από την Ελλάδα στη διαδικασία επιλογής για τα Όσκαρ. «Η δουλειά η δικιά μας, της Ιωάννας και εμένα, ήταν να κάνουμε την ταινία όσο μπορούσαμε καλύτερη και να αγαπηθεί. Και αυτό πιστεύουμε ότι έχει συμβεί. Αυτό που μιλάτε (για την προώθηση της ταινίας στην Αμερική) είναι ένα άλλο στάδιο που δεν είμαστε οι ειδικοί και περιμένουμε και εμείς με αγωνία να δούμε τι θα συμβεί» δήλωσε ο κ. Βούλγαρης, προσθέτοντας ότι «είναι πολύ δύσκολο μια ευρωπαϊκή ταινία και μάλιστα από μικρή χώρα, με άγνωστη γλώσσα, να βρει τον δρόμο προς τις αίθουσες, γιατί αυτό είναι το στοίχημα. Αλλά, πάντα ελπίζουμε».
Καταλήγοντας, επεσήμανε ότι «η ταινία είναι υποψήφια και εκπροσωπεί την Ελλάδα (στη διαδικασία επιλογής) για Όσκαρ και εκεί οι δυσκολίες είναι τεράστιες. Φέτος, είναι 85 χώρες που έχουν συμμετοχή. Μέχρι το τέλος Ιανουαρίου θα επιλεγούν εννιά, μετά πέντε και εμείς αναμένουμε. Αγωνιστήκαμε, φτιάξαμε μια ταινία που αγαπήθηκε, διακρίθηκε και πήγε πολύ καλά στην Ελλάδα».
Για την «κατάσταση και τις προσδοκίες» του από τη σημερινή Ελλάδα, ο ανέφερε: «Πιστεύω ότι ο Έλληνας δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Ελπίζω ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Ελπίζω κυρίως στο νέο κόσμο, στα νέα παιδιά. Εμείς μεγαλώσαμε, προσφέραμε, έχουμε ακόμα μερικά χρόνια δουλειάς, αλλά σημασία είναι οι νέοι άνθρωποι να βρουν τη δύναμη, με καινούριες ιδέες, με αγάπη στον τόπο, με αγάπη στους ανθρώπους, να προχωρήσουνε. Και αυτή είναι η ελπίδα μου. Μικρή χώρα είμαστε. Η Ελλάδα έχει δημιουργήσει θαύματα κατά καιρούς. Μπροστά είναι ο αγώνας. Θα προχωρήσουμε».
Από την πλευρά της, η Ιωάννα Καρυστιάνη ανέφερε ότι «θα δούμε ποια θα είναι η απήχηση του έργου στον Αμερικανό θεατή. Εύχομαι να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων, γιατί η ιστορία της «Μικράς Αγγλίας» βασίζεται πολύ περισσότερο στα ανθρώπινα συναισθήματα και αυτό είναι μια γλώσσα που δεν περιορίζεται σε σύνορα. Δηλαδή, μπορεί να ακουμπήσει τις καρδιές και τις σκέψεις πολλών ανθρώπων. Εύχομαι αυτό να μετρήσει. Δεν είναι η εικόνα μόνο ως παραγωγή, διότι στην εποχή μας πλέον υπάρχει δυνατότητα πολλές ταινίες να είναι άρτιες από τεχνική άποψη. Μια ταινία με καρδιά είναι το ζητούμενο για να μπορέσει να κινητοποιήσει τον συναισθηματικό κόσμο των ανθρώπων και τον προβληματισμό τους».
Η πολυβραβευμένη συγγραφέας πρόσθεσε, επίσης, ότι «η “Μικρά Αγγλία” είναι μια ταινία που μιλάει για το κόστος της υποταγής, μιλάει για την απαντοχή, μιλάει για τα ανθεκτικά συναισθήματα και όπως λέει ο καπετάνιος ο Μαλταμπές “όποιος πνίγηκε, μετάνιωσε”. Στα δύσκολα αγωνιζόμαστε. Αυτό κάνει και ο ελληνικός κινηματογράφος».
Article source: Ant1
Οι «Νύφες» (και οι …νυφίτσες)
Του Δημήτρη Ρομποτή*
Στα πλαίσια του 8ου Ετήσιου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης πήγα χτες βράδυ στο Μουσείο Κινηματογράφου (Museum of the Moving Image) της Αστόριας, από όπου ξεκίνησε η αμερικανική βιομηχανία του σινεμά πριν επεκταθεί στο Φορτ Λη της γειτονικής Νέας Ιερσέης και εν συνεχεία στο Χόλυγουντ, για να δω τις «Νύφες». Παρότι έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε η ταινία, δεν είχα καταφέρει να τη δω, αν και εξαρχής το είχα βάλει σκοπό διότι το θέμα της παραήταν δυνατό και άμεσου ενδιαφέροντος, ως προς την ομογένεια, για να το αγνοήσω.
Συγκινήθηκα και χάρηκα μαζί διότι όχι μόνο μου άρεσε το έργο, το οποίο, με ελάχιστες μικροπαρατηρήσεις, δεν θα δίσταζα να χαρακτηρίσω άψογο, κάτι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο στην περίπτωσή μου, αλλά και γιατί στο θέμα και την εκτέλεσή του διέκρινες έναν κοσμοπολιτισμό που δεν τον συναντάς πλέον σε ο,τιδήποτε ελλαδικό. Ηταν μια ταινία που θα μπορούσε να δη κάθε Αμερικανός, ανεξαρτήτου φυλής ή θρησκείας, ένα κατ’εξοχήν έργο τέχνης και μάλιστα ελληνικό. Η όλη ατμόσφαιρά του έφερνε κάτι από Καβάφη, το δε στοιχείο του τραγικού δεν εκφυλιζόταν σε δακρύβρεκτες εξάρσεις χαϊδεμένου «κλαψομουνισμού» – χαρακτηριστικό στοιχείο της σύγχρονης ελλαδικής «δραματουργίας» – αλλά είχε ποιότητα αρχαίας τραγωδίας, χωρίς πάλι ουδεμία διάθεση ή υφή φτηνιάρικης προγονοπληξίας πρωτοτουριστικού επιπέδου. Εξέλειπε δε και ο εξυπναδακισμός των πιο νέων «δημιουργών» που θεωρούν δεδομένη την ηλιθιότητα του κοινού ή το γεγονός ότι οι θεατές μπορούν να χάσουν μόνο τον χρόνο τους και καμμιά 15αριά δολάρια ο καθένας προκειμένου να προσποριστούν οι «τετραπέρατοι» μιαν ακόμη «αρπαχτή».
Δεν είμαι ειδικός και δεν πρόκειται να σας ζαλίσω με λεπτομερέστερες αναλύσεις και παρατηρήσεις επί της ταινίας. Συνιστώ ανεπιφύλακτα να πάτε να τη δήτε όποτε ξαναπαιχτή, και να πάρετε μαζί σας συγγενείς και φίλους, ελληνικής καταγωγής ή όχι. Θα τους κάνετε ένα δώρο για το οποίο θα σας ευχαριστήσουν ειλικρινά κι’όχι από ευγένεια.
Το ερώτημα βέβαια που το έθεσε με πολύ εύλογο τρόπο ο ομογενής αρχικριτικός κινηματογράφου στην επιθεώρηση «Variety», κ. Σκωτ Φούντας – συντόνισε σχετική συζήτηση μετά την προβολή της ταινίας με τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και τη σύζυγό του, συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη η οποία έκανε το σενάριο – είναι πού μπορεί να δη κανείς το έργο και γιατί δεν έτυχε μεγαλύτερης προβολής στις ΗΠΑ. Είναι ένα ερώτημα που και εγώ έθεσα στον κ. Βούλγαρη, ο οποίος μου έδωσε την εντύπωση ενός ασυνήθιστα σεμνού και μετρημένου ανθρώπου για κάποιον που προέρχεται από «την ομορφότερη χώρα του κόσμου με τους εξυπνότερους κατοίκους». Δεν υπάρχει όμως εύκολη απάντηση, καθώς πρόκειται για έναν πολύ δύσκολο χώρο, με πολλά κυκλώματα και παραμέτρους. Είναι κρίμα πάντως γιατί η ταινία έχει όλα τα φόντα να γίνη επιτυχία στην αμερικανική αγορά, δίνοντας και ένα άλλο, σαφώς πιο πειστικό, δείγμα της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας. Χώρια που ο πρωταγωνιστής, ο Ντάμιαν Λιούις, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής αυτή την εποχή εξαιτίας της συμμετοχής του στην τηλεοπτική σειρά «Homeland» (για την οποία απέσπασε τα βραβεία «Emmy» και «Golden Globe»).
Και είναι κρίμα που δεν έγινε κάτι τέτοιο και για τον λόγο ότι στην αμερικανική βιομηχανία κινηματογράφου υπάρχουν τόσοι υψηλόβαθμοι ομογενείς. Ούτε οι τόσες ομογενειακές οργανώσεις οι προσπάθειες των οποίων αναλώνονται σε τετριμμένες κοινοτυπίες έχουν στις άμεσες προτεραιότητές τους παρεμβάσεις ουσιαστικού πολιτιστικού περιεχομένου. Και χρησιμοθηρικά να το δη κανείς, εάν οι «Νύφες» γίνωνταν επιτυχία επί αμερικανικού εδάφους τα οφέλη για την Ελλάδα θα ήταν μεγαλύτερα από ό,τι η οποιαδήποτε τουριστική προβολή ή και οι κινητοποιήσεις για τα «εθνικά θέματα». Αυτό άλλωστε αποδείχτηκε με τις περιπτώσεις του «Μάμα Μία» και του «Γάμου α λα Ελληνικά» οι οποίες ήταν και πολύ κατώτερες καλλιτεχνικά, όπως και το ’60 με το «Ποτέ την Κυριακή» και τον «Ζορμπά» που όπως είχε πει ο Νταν Γεωργακάς κάνανε τους Ελληνες δημοφιλείς στις ΗΠΑ.
Οι δυνατότητες για να αλλάξη αυτή η κατάσταση υπάρχουν πλέον διότι πέραν από τους ανθρώπους έχουμε και τους φορείς. Εκτός από το Ωνάσειο που χορήγησε τη χτεσινοβραδυνή προβολή – το «Νιάρχος» έδωσε πέντε εκατομμύρια δολάρια για την ανέγερση του εν είδει «Επκοτ Σέντερ» Ναού του Αγίου Νικολάου (πρέπει να κάνη και καμμιά χαζομάρα για να αποδεικνύη ότι είναι ελληνικός οργανισμός) που αναμένεται να κοστίση 40 με το νέο «μπάτζετ» από 20 που έλεγαν κάποτε. Εδώ όλα είναι υπό διάλυση, μέχρι και η ίδια η Αρχιεπισκοπή έχει ελλείμματα, για τα σχολεία ούτε λόγος, και το «Νιάρχος» δείχνει απλοχεριά σε βλαχαδερές μεγαλομανίες!), υπάρχει το «National Hellenic Society», το «Hellenic Initiative» αλλά και το Ελληνικό Μουσείο του Σικάγου που μπορούν να αναλάβουν αποτελεσματικότερες πρωτοβουλίες σ’αυτόν τον τομέα. Το θέμα βέβαια σηκώνει περισσότερη συζήτηση και εύχομαι να μην μείνουμε μόνο σ’αυτή, ακόμη μια φορά.
Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης που άρχισε πριν οχτώ χρόνια χάρη σε μια πρωτοβουλία του καθηγητή Τζέιμς ΝτεΜέτρο και άλλων ομογενών φίλων του είδους σε συνεργασία με το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, συνεχίζεται μέχρι τέλος Οκτωβρίου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρήτε στην ιστοσελίδα nycgreekfilmfestival.com ή στο τηλέφωνο (212) 510-8525. Απόψε παίζεται η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Μικρά Αγγλία» στο φημισμένο «Ziegfeld Theater», αλλά αν δεν έχετε ήδη εισιτήρια μην κάνετε τον κόπο να πάτε, έχει ξεπουλήσει …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Article Source: NEOhellenica
Πανόραμα ελληνικού κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη
ΑΘΗΝΑ 15/10/2014
Μια γεύση από μνήμες, εικόνες και ζωές της σημερινής και χθεσινής Ελλάδας θα δώσει το 8ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Νέας Υόρκης, που έχει προγραμματιστεί για τις 18 με 30 Οκτωβρίου.
Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν θα είναι η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη και ήδη συμπεριλήφθηκε στη διαδικασία επιλογής των προτεινόμενων ταινιών για Όσκαρ.
«Στην Αμερική, υπάρχει μεγάλη κρίση για τις ξενόγλωσσες ταινίες, γιατί αν εξαιρέσεις μερικές, δεν είναι εύκολο να προβληθούν, λόγω του κόστους» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Φεστιβάλ, καθηγητής Τζέιμς ντε Μέτρο, σημειώνοντας ότι «ο μόνος τρόπος προβολής ξενόγλωσσων ταινιών, μεταξύ των οποίων και οι ελληνικές, είναι τα μουσεία και τα φεστιβάλ».
Ο κ. ντε Μέτρο ανέφερε, ότι «τα περισσότερα κράτη διοργανώνουν στη Νέα Υόρκη φεστιβάλ κινηματογράφου, αλλά επειδή η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να συντηρήσει με κρατική χρηματική επιχορήγηση ένα τέτοιο φεστιβάλ, έτσι το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στηρίζεται στην καλή θέληση και στις χορηγίες ιδιωτών. Ευτυχώς, έχουμε πιστούς υποστηρικτές που δεν έχουν κουραστεί να μας υποστηρίζουν κάθε χρόνο. Προβάλλουμε όχι μόνο ταινίες, αλλά και την Ελλάδα», όπως είπε.
Ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής επεσήμανε επίσης, ότι «πλέον, στις ελληνικές παραγωγές, οι συντελεστές των ταινιών είναι πολύ επαγγελματίες, οι ηθοποιοί είναι καταπληκτικοί και μόνο στα σενάρια ακόμη δυσκολεύονται λίγο, αλλά και σ’ αυτό τον τομέα υπάρχει σαφής βελτίωση. Η ανταπόκριση του κοινού όλο και αυξάνεται και το ευχάριστο είναι ότι έχουμε ένα μεγάλο αριθμό θεατών που δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Επίσης, ενδιαφέρον επιδεικνύουν Αμερικανοί κριτικοί κινηματογράφου. Ειδικά, φέτος, πιστεύω, ότι υπάρχουν πολύ καλές ταινίες με πολύ δυνατά μηνύματα για την ελληνική κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις και για τα αδιέξοδα της οικονομικής κρίσης, αλλά ταυτόχρονα και ταινίες που δίνουν ελπίδα και αισιοδοξία με έξυπνο τρόπο και χαρισματικότητα».
Καταλήγοντας, υπογράμμισε, ότι «στην Ευρώπη, δεν υπάρχει σχεδόν φεστιβάλ που να μην έχει στο πρόγραμμά του μια ελληνική ταινία, σε αντίθεση με την Αμερική. Γι’ αυτό, το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ, είναι μια σημαντική ευκαιρία για να προβληθούν ελληνικές δημιουργίες της έβδομης τέχνης».
Και φέτος, το Φεστιβάλ θα διοργανωθεί με την οικονομική στήριξη του Θυγατρικού Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάση στις ΗΠΑ και με βασικούς συντελεστές της όλης προσπάθειας, όπως κάθε χρόνο, το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, το Ελληνοαμερικανικό Πολιτιστικό Ίδρυμα και τον Πολιτιστικό Οργανισμό Agnes Varis. Συντονιστικό ρόλο έχει ο εκτελεστικός διευθυντής του Επιμελητηρίου, Σταμάτης Γκίκας.
Οι φετινές προβολές θα γίνουν στους κινηματογράφους: Museum of the Moving Image στην Αστόρια, Bow Tie Cinema στο Μανχάσετ του Λονγκ ‘Αιλαντ, στο NYIT Auditorium στο Μανχάταν και στο Cinema Village στο Μανχάταν.
Η πρεμιέρα προβολής της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Μικρά Αγγλία» θα γίνει στις 23 Οκτωβρίου στο γνωστό κινηματογράφο της Νέας Υόρκης Ziegfeld Theatre, όπου γίνονται και πρεμιέρες χολιγουντιανών ταινιών. Την προηγούμενη μέρα, η ταινία θα προβληθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ του Λος ‘Αντζελες.
Στην προβολή της ταινίας στη Νέα Υόρκη, θα παραστούν και θα απαντήσουν σε ερωτήσεις του κοινού ο σκηνοθέτης και η σεναριογράφος.
Την προηγούμενη μέρα, το Φεστιβάλ και το Ίδρυμα Ωνάση θα πραγματοποιήσουν εκδήλωση στο Μουσείο Κινηματογράφου (Museum of the Moving Image) στην Αστόρια με επετειακή προβολή της ταινίας του Βούλγαρη «Νύφες», με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από την παραγωγή της.Ο Ελληνοαμερικανός κριτικός κινηματογράφου Σκοτ Φούντας, θα παρουσιάσει στο κοινό τους Βούλγαρη και Καρυστιάνη και θα τους υποβάλει ερωτήσεις για το έργο τους.
Στις 29 Οκτωβρίου, ο ιστορικός και καθηγητής στο Τμήμα Ευρωπαϊκών και Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και ειδικός σε θέματα κινηματογράφου, Κωστής Κορνέτης, θα παρουσιάσει τον Βασίλη Λουλέ, με την ευκαιρία προβολής, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, δύο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του: «Συναντήσεις με τη μητέρα μου, Λένα Καραγιάννη» (2005), με θέμα την ομώνυμη ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης και «Θηλειά» (2014), με αναφορά στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, μέσα από τις αναμνήσεις του Λευτέρη Ρίζου, που είχε λάβει μέρος στην «Αναπαράσταση» του αείμνηστου πολυβραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη.
Η τελευταία βραδιά του Φεστιβάλ θα φέρει τον τίτλο «Το φαινόμενο Βουγιουκλάκη» και θα προβληθεί, με δωρεάν είσοδο, η ταινία «Η νεράιδα και το παλικάρι».
Για πρώτη φορά, ένα μέρος των ταινιών, θα προβληθεί στη Βοστόνη και στην Ατλάντα, εγκαινιάζοντας στις δυο αυτές αμερικανικές πόλεις το θεσμό του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, με βασικό χορηγό το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο θεσμός του Φεστιβάλ λειτουργεί επίσης στο Λος ‘Αντζελες και στο Σικάγο. Σε Βοστόνη και Ατλάντα θα προβληθεί και η ταινία «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη που είχε προβληθεί πέρσι στη Νέα Υόρκη.
Οι ταινίες που θα προβληθούν στη Νέα Υόρκη είναι:
Ο «Σεπτέμβριος» (2013) της Πέννυς Παναγιωτοπούλου, η αγγλόφωνη«Committed» (2014) της ομογενούς Κύπριας Στελάνας Κλήρη, «Ο εχθρός μου» (2013) του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, «Xenia» (2014) του Πάνου Κούτρα, «Χειμώνας» (2012) του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» (2013) της Ελίνας Ψύκου, «Μικρά Αγγλία» (2014) του Παντελή Βούλγαρη, «Κοινός Παρονομαστής» (2014) του Σωτήρη Τσαφούλια και η αγγλική «Dogmouth» (2014) του Ελληνοαμερικανού Στέφαν Μορρόου.
Τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν είναι:
«Lost in the Bewilderness» (2014) της Ελληνοαμερικανίδας ακαδημαϊκού Αλεξάνδρας ‘Ανθονι (αληθινή ιστορία με γυρίσματα τριάντα ετών), «Καλάβρυτα, ‘Ανθρωποι και Σκιές» (2014) του Ηλία Γιαννακάκη, «Παλικάρι – Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου» (2014) των Νίκου Βεντούρα και Λαμπρινής Θωμά και σε διπλή προβολή θα προβληθούν τα ντοκιμαντέρ «Runaway Day» του Δημήτρη Μπαβέλλα (2014) και «Ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης» (2014) των Θεώπης Σκαρλάτου και Κώστα Καλλέργη.
Article source: Nooze
Greece and Passion: The New York City Greek Film Festival
OCTOBER 24, 2011 BY GREEK NEWS
New York.- By Vicki James Yiannias
“We have tried to plan a festival that is diverse, entertaining, and at times, challenging,” says cinema critic, scholar and author, Dan Georgakas, Programming Consultant for the Fifth Annual New York City Greek Film Festival (NYCGFF), sponsored by the Hellenic American Chamber of Commerce. The film Georgakas is most interested in seeing is Athina Rachel Tsangari’s Attenberg, the recipient of rave international reviews and the first Greek film to play the Sundance Film Festival. Lead actress of the film, Ariane Labed, won Best Actress at last year’s Venice Film Festival.
The public and the media are taking notice of the festival, which received much publicity this year with articles in the New York Times, The Daily News, and a WNYC interview, and as of this writing, ticket sales for the festival are more than three times higher than they were at this stage on the game last year.
“The films are very challenging; for the most part they’re provocative,” says Professor James DeMetro, Director of the festival, “It’s Greeks looking at themselves like they’ve never looked at themselves before, looking at society, examining who they are objectively… sometimes finding solutions, sometimes not. There’s a tension in these films; they’re menacing; disaster is a step away at all times, and it can go either way. I attribute this to the cultural and economic climate out of which these films come.” All of the selections in the festival have been produced within the last 1-2 years.
Attenberg’s director, Athina Rachel Tsangari, says in the program for the festival, “I think now, more than ever, making cinema in Greece goes beyond making art. It is an act of political, social, and moral survival.” A poignant statement given the relentless horror of Greece’s continuing economic crisis and one that has even more impact as protests escalate. Bringing this home in a small way in New York was the cancellation of an eagerly-awaited October 20th Greek Press Office conference with two of the directors due to the general strike in Athens.
Despite Greece’s economic crisis, which makes the financing of motion pictures there particularly difficult (or nearly impossible), Greek films are undergoing a stimulating renaissance, and have entered the sphere of international recognition: Giorgos Lanthimos’ Dogtooth received a 2010 Academy Award nomination for Best Foreign Film, and Tsangari’s equally bold Attenberg is one of 2011‘s most critically acclaimed films.
“I’m very optimistic about Greece’s film industry. I know it’s a tough time for Greece, and anyone who denies it is a fool, but I look at this as an exciting time for an artist. Any artist who has something to say; anybody who feels the need to express himself artistically is going to find a way. What this economic process is going to do is weed out the inferior filmmakers,” DeMetro declares.
It is not true of every single film in the festival this year, but most of the films are strong, controversial, “tough” films, says DeMetro, “We always try to get a balance of films for every taste, but this year it was very difficult to come up with a sweet little movie with the happy ending, or that somehow lulls the viewer into a kind of peaceful existence… there’s none of that here. The major films are all cutting edge. No question about it.”
Stretching delectably before us is the opportunity to see this group of new Greek films with enigmatic titles in Manhattan: Attenberg, Gold Dust, Charisma, Tungsten, Nobody, My Sweet Canary, Knifer, andStrella (shown at last year’s NYCGFF and brought back due to its excellence).
The Festival begins in Manhattan with the Manhattan Gala Reception with screenings of Attenberg at the NYIT Auditorium on October 24, and a free screening of Michael Cacoyannis’ classic, Stella (Melina Mercouri’s sensational film debut), at the NYU TIsch School of the Arts on October 25 followed by a discussion with Dan Georgakas, Gersamius Katsan, and Angelike Contis.
The SVA Theatre, a state-of-the-art screening facility on West 23rd Street in Chelsea, is where you’ll see all the rest beginning on October 27 and continuing through October 30.
(The first opportunity to see these films was October 20-23 at the Museum of the Moving Image in Astoria. Keep in mind not to miss the screenings at this state-of-the-art venue at next year’s festival).
The two events that have taken place in Manhattan as of this writing were filled to capacity. They wereMy Sweet Canary, directed by Roy Sher, about three musicians’ mission to tell the story of legendary rembetissa Rosa Eskenazy screened October 16 at the Center for Jewish History in Manhattan followed by The Meandros Ensemble’s concert; and The Promise of Tomorrow, 1940-1960, directed by Anna Giannotis, about the Greeks of Southern California, screened October 17 at the Rubin Museum of Art, followed by a discussion led by Penelope Karageorge, with the director.
Wanting to get an idea of what to expect beyond the films’ formal synopses but steering clear of “spoilers”, the GN went to Georgakas and DeMetro for comments on some of the films.
It’s difficult for him to say which films he likes the most, even when friends grill him to do so, says DeMetro, because “I love them all. No matter what your tastes are, he adds, there’s not a film in the bunch that will insult your intelligence, more so than in any festival before.” He identifies the “big” films as Knifer, Strella, Gold Dust, and Attenberg.
Asked to name what he feels is the festival’s most important film, however, DeMetro’s immediate response was, “the provocative and stunning Attenberg. In our invitation for Attenberg’s opening night at the Museum of the Moving Image, we said, ‘We think you’ve never seen a movie like this’, and it certainly is unlike any Greek movie I’ve seen, in its screenplay, direction, execution, characterization.” The film combines two distinctly different story lines, says DeMetro, one dealing with the sexual awakening of a 23-year old woman and the second about her relationship with her father, once a very important avant-garde architect now disillusioned and facing death.
One of DeMetro’s favorites is Margarita Manda’s Gold Dust, “a very sophisticated, emotionally charged, cutting edge human drama about three accomplished, upper middle class siblings who are arguing about the sale of their home to developers. He says, “This drama becomes much more than the sum of its parts in the sense that it’s about the family, it’s about the city itself. It indicts the city for being so intent on destroying its past, in the name of the future.” The director Manda recently said as much, “The very first idea to make this film was based on a personal need to speak about my city–my city is Athens. I’m born in Athens, I’ve lived all my life in Athens. And for me Athens has become [in] the last years a very traumatic city. Athens has lost its face, forever.”
We’re thinking that it might even be said that as Gold Dust reflects the upheaval of Greek society in modern times, some of its basic questions faced by new generation Greek Americans as values change, as well: the protagonists come away having learned something about what to value: How do you honor the past as you face the future? What is worth honoring? What is worth holding onto? What do you keep as you face the future?”
“I loved Giorgos Georgopoulos’ Tungsten,” says DeMetro, explaining that tungsten, the metal used in electricity conductors because it has a high melting point. “It’s a metaphorical title because it presents people living close to the edge, close to their own melting point. It’s made up of three different stories that keep intersecting, all played against a very, very, menacing urban landscape. It presents an Athens that I have never in my life seen before in a movie. It’s a stunning film.” This is the North American premier of Tungsten.
Another film that DeMetro thinks will cause a lot of talk is Yannis Economides’s Knifer, this year’s seven Hellenic Film Academy Award-winner, including Best Picture, described in its synopsis as a “relentlessly gritty film noir” that DeMetro acclaims for its “gorgeous black and white cinematography”. About a young man brought in by his brutish uncle to protect his dogs from neighbors with whom he is feuding, the film “embraces everything from Anna Karenina to The Postman Always Rings Twice,” says DeMetro. “The first time I saw it I was actually stunned and mortified by it and then in subsequent viewings I began to see that my first impression was way off. It’s a very, very powerful film.”
Exemplifying the principle behind horse racing, difference in opinion, Georgakas says, “Knifer strikes me as being outrageous for the sake of being outrageous, but a number of critics consider it relevant to conditions in contemporary Greece.”
Georgakas considers Strella, Panos Koutras’ award-winning film (2009 Berlin Film Festival) about an ex-con’s relationship with a pre-op transsexual, “among the most interesting Greek films in a decade. Although it deals specifically with transgender issues in a very candid manner, it is about relationships and family.”
“Even people who normally would normally stay away from a film about transsexuals, are in for the surprise of their lives when they see that Strella is about human family values, it’s about people making accommodations in their lives in the name of love. It’s understanding that things happen in life and they’re not always pretty, they’re not always correct, proper, or good, however, you have to look for what’s important, for the connections that make us human beings and value one another, no matter who we are. Maria Callas is used on the soundtrack in the most beautiful way imaginable,” says DeMetro.
DeMetro also talks about the “lighter fare” in the festival. “There is the gorgeous documentary, My Sweet Canary, a joyous movie full of gorgeous music, and a very sweet film, Christos Nikoteris’ Nobody, which is an updating of Romeo and Juliet, in a modern-day setting, in Athens, and Christina Ioakomeidi’s Charisma, which is a love story, a kind of gentle comedy… but even there you see people whose lives are problematic and not what they should be.”
“It’s said that the average Greek film costs about 350,000 Euros, half a million dollars,” says DeMetro, “but the production values–the camera work, the settings, the costumes–look like they cost three times that. They’re slick productions. They cost so little because people work on a barter system…’I’ll work on your movie, you work on mine.’”
Aglala Balta, Consul General of Greece is Honorary Chairperson of the NYCGFF, Stamatis Ghikas is Festival Manager, and Minos Papas is Technical Consultant. The Stavros Niarchos Foundation is the principal benefactor of The New York City Greek Film Festival. The list of other vital contributors is long, as is the list of dedicated volunteers.
NEW YORK CITY GREEK FILM FESTIVAL 2013
PRESS RELEASE
ONASSIS FOUNDATION (USA) AWARDS $25,000 GRANT TO THE
NEW YORK CITY GREEK FILM FESTIVAL
The Onassis Foundation (USA) has awarded a $25,000 challenge grant to the New York City Greek Film Festival 2013 and will match dollar for dollar all donations to the festival up to that amount.
“We are happy to form a partnership with the festival,” said Ambassador Loucas Tsilas, Executive Director of Onassis (USA). “The festival ‘s mission is in line with our own commitment to present Hellenic achievement through our cultural events programs. Since its establishment seven years ago, the festival has become an event people in the New York City area look forward to, and we proudly endorse and support its mission of establishing a presence for Greek films in New York City.”
“Even in these difficult economic times, Greek filmmakers are creating films that are worth seeing, and critics and audiences all over the world are taking notice,” said Amalia Cosmetatou, the foundation’s Director of Cultural Affairs. “The New York City Greek Film Festival has over the years remained true to its original vision and has consistently selected films that reflect the new vitality in today’s Greek film industry. The festival is at the forefront of presenting quality films from Greece, and the Onassis Foundation’s support is in recognition of this fact.”
Presented under the auspices of the Hellenic American Chamber of Commerce and the Hellenic American Cultural Foundation, the festival is funded largely by donations from foundations, corporations, and individuals. Since its establishment in 2007, the festival has presented more than 55 feature films and documentaries from Greece, most of them shown in the USA for the first time.
“The Onassis Foundation has a long history of excellence in cultural programming in this city,” said festival director James DeMetro. “It has set an impressive standard that I have envied and aspired to achieve for our festival. Being recognized by the Onassis Foundation and being awarded this generous grant gives all of us who work on the festival new energy and determination to present a festival we will all be proud of.”
This year the festival will be at the Museum of the Moving Image in Astoria on October 5 and 6, and at the NYIT Auditorium in Manhattan, Broadway at 62nd Street, October 11 through 13. Yet to be announced are additional dates for special events and for screenings at New York City’s famed Cinema Village.
NEW YORK CITY GREEK FILM FESTIVAL 2013
PRESS RELEASE
NEW YORK CITY GREEK FILM FESTIVAL 2013
TO PRESENT FIVE U.S. PREMIERES
Five films will have their first United States screenings at the seventh annual New York City Greek Film Festival, October 3-16. The feature films are: JOY (Hara), MARJORAM (Matzourana), and THE TREE AND THE SWING (To Dendro Kai I Kounia). The documentaries are: BLACK BOX and NAKED HANDS (Gymna Heria).
JOY, directed by Elias Giannakakis, is the story of a woman who kidnaps an infant from a clinic and proceeds to raise him, having intuitively and subconsciously decided that the baby is her own. Her maternal instinct is tested when his life is threatened, and she acts to save him, precipitating her arrest and subsequent trial. Noted actress Amalia Moutoussi was named Best Actress this year by the Hellenic Film Academy for her portrayal of the woman.
Director Olga Malea’s new film, MARJORAM, represents a departure from the lighter fare that has become her staple. Having earned a PhD in Psychology from Yale before becoming a director, Malea shows how comfortable she is with the psychological thriller genre. Her film is a a case study of a precocious young girl who, anxious to please her demanding mother, joins a cooking competition on television. When she starts to act strangely, a child psychologist on the set notices and begins the process of discovering what is behind the change in behavior.
THE TREE AND THE SWING comes to New York directly following its sold-out showings at the Montreal International Film Festival. It will open its commercial run in Greece in late Fall. Directed by Maria Douza, this handsomely photographed family drama is the story of a prominent London doctor who decides to return to Greece and attempt a reconciliation with her estranged father. Long-hidden family secrets are revealed, helping the daughter understand the effects of political history on the people who live it.
Documentary filmmaker Gerasimos Rigas makes his third appearance at the New York City Greek Film Festival with BLACK BOX, which studies young dancers rehearsing for a performance at the National School of Dance in Athens. Rigas captures the fine details, the small gestures of these young people, vividly showing the grace and eloquence of the human form.
NAKED HANDS, directed by Giorgis Skevas, focuses on the American career of conductor Dimitri Mitropoulos, at the helm of the Minneapolis Symphony and the New York Philharmonic. Rare insights into the artistry and personality of the great maestro are revealed through riveting archival footage and readings by actor Lefteris Voyiatzis from Mitropoulos’s correspondence. The title refers to the fact that Mitropoulos conducted his orchestras without a baton.